Ερωτικό παραλήρημα
Αναμφισβήτητα ο έρωτας δημιουργεί μέσα μας κάτι που ξεπερνά τη λογική, η αναστάτωση είναι τόσο μεγάλη σαν αυτή που περιγράφεται στους στίχους της Σαπφούς: "Σαν άνεμος μου τίναξε ο έρωτας τη σκέψη, που στο βουνό με δύναμη βελανιδιές λυγάει".
Μας λυγίζει ο έρωτας, γιατί ο άλλος έχει τη δυνατότητα να μας χτυπά, να μας πληγώνει και να διαταράσσει τις ισορροπίες μας. Όταν είμαστε ερωτευμένοι ταλαντευόμαστε ανάμεσα στη χαρά και στον υπέρτατο πόνο. Αυτός ο άλλος μας είναι τόσο πολύτιμος, που βασανιζόμαστε από την αμφιβολία, τη ζήλια και την αγωνία μήπως μας τον πάρουν.
Η απουσία του μας κάνει να περνάμε στιγμές επώδυνες και σκληρές, μας φορτώνει με άγχος, αγωνία εγκατάλειψης και βασανιστικές σκέψεις. Έχουμε το φόβο ότι δεν αγαπιόμαστε από εκείνον τόσο όσο τον αγαπάμε εμείς. Το γεγονός ότι δε γνωρίζει την αγωνία και το μαρτύριο του οποίου εμείς είμαστε όμηροι μας βυθίζει σε μια μοναξιά που μας τρομοκρατεί.
Πρόκειται για μια κατάσταση αντιφατική, αμφίθυμη και συγκρουσιακή. Πόθος και μίσος, ενθουσιασμός και απογοήτευση, θλίψη και έξαψη, πόνος και ευφορία είναι τα χαρακτηριστικά της "ερωτικής νόσου".
(Στη φωτογραφία είναι το άγαλμα που φέρει τον τίτλο "Το φιλί" και βρίσκεται στο "πάρκο της αγάπης" στη Λίμα του Περού)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου