Θρησκεία, Επιστήμη και Εμβόλια

Πολλές φορές στην ιστορία της ανθρωπότητας επήλθε σύγκρουση και εχθρότητα μεταξύ επιστήμης και θρησκείας. Η πιο γνωστή διαμάχη είναι η κόντρα του Γαλιλαίου με την καθολική εκκλησία. Οι απόψεις του για τη δομή και τη λειτουργία του σύμπαντος εξαγρίωσαν τον τότε Πάπα, διότι έρχονταν σε αντίθεση με αυτά που αναφέρονταν στη Βίβλο.

Η ανακωχή που φαίνεται να ισχύει σήμερα δεν αποτελεί προϊόν εξομοίωσης των δύο τρόπων θεώρησης αλλά μάλλον αποτελεί απόφαση για μια αμοιβαία αδιαφορία. Τόσο οι ερευνητές του σύμπαντος όσο και οι αναζητητές του θεού έχουν το ίδιο αντικείμενο μελέτης: τον άνθρωπο και τον κόσμο του. Όμως, από τη μια πλευρά λαμβάνεται σοβαρά υπόψη μόνο η επιστημονική γνώση, η λογική και το πείραμα ενώ στην άλλη γίνεται αποδεκτή η γνώση που αποκαλύφθηκε από ένα υπέρτατο ον σε κάποιους πατέρες.

Εφόσον η επιστήμη αδυνατεί να διερευνήσει τις υπερφυσικές οντότητες και τις δυνάμεις τους, όπως περιγράφονται από την εκκλησία, δεν γίνεται να απορρίπτει το ενδεχόμενο ύπαρξής τους και να λέει ότι πρόκειται για μύθους ή δεισιδαιμονίες, διότι δεν διαθέτει κατάλληλες μεθόδους ή όργανα για να τις μελετήσει και επιπλέον μεταβαίνει από τη φυσική στη μεταφυσική, αυτοαπορριπτόμενη. Η θρησκεία έκανε μια απόπειρα ερμηνείας του φυσικού κόσμου, μίλησε για την αρχή της Δημιουργίας αλλά και για Εσχατολογία. Αυτές οι ερμηνείες προσέκρουσαν στην ανάγκη του ανθρώπου για ορθολογική βεβαιότητα. Έτσι, κι αυτή με τη σειρά της, δεν μπορεί να επεμβαίνει στην πορεία της επιστήμης, ούτε να θεωρεί αμαρτωλό και να καίει στην πυρά κάποιον που αμφισβητεί αυτά τα οποία η εκκλησία θεωρεί ιερά. Συνεπώς, θρησκεία και επιστήμη αντιμετωπίζουν πτυχές του κόσμου και της ανθρώπινης εμπειρίας με εντελώς διαφορετικούς τρόπους.  Η διαδραστική σχέση τους οδηγεί την ανθρωπότητα σε πρόοδο και φωτίζει τον καλειδοσκοπικό χαρακτήρα του φαινομενικού κόσμου ενώ η αντιπαράθεσή τους φέρνει τον σκοταδισμό και τον μαρασμό. 

Η επιστήμη είναι εγκλωβισμένη μεταξύ της Μεγάλης Έκρηξης (Big Bang), πριν από την οποία δεν υπήρχε τίποτα και της Μεγάλης Σύνθλιψης (Big Crunch), μετά από την οποία πάλι δεν θα υπάρχει τίποτα. Όμως, κατά τη διάρκεια αυτής της συμπαντικής πορείας, ο άνθρωπος γερνά, βρίσκεται αντιμέτωπος με τον θάνατο και νιώθει ανίσχυρος. Ο άνθρωπος νοσεί, πενθεί, πονά και αντιλαμβάνεται ότι η επιβίωσή του δεν είναι καθόλου εξασφαλισμένη, το μέλλον πολλές φορές μοιάζει ζοφερό και τρομακτικό, όνειρα ζωής ενταφιάζονται, η εμπιστοσύνη στους κυβερνώντες κλονίζεται, αναδύεται μια λαχτάρα του ανθρώπου να στηριχτεί κάπου, να πιστέψει σε μια θρησκεία, να δεχτεί ότι υπάρχει ένας δίκαιος θεός αγάπης, ότι ο ίδιος αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι ενός ανώτερου σχεδίου με κάποιο νόημα και ότι η ύπαρξή του δεν αποτελεί τυχαίο γεγονός.

Είναι αποδεκτό από όλους ότι η βαθιά πίστη επιφέρει θαύματα, δηλαδή ανεξήγητα φαινόμενα. Για παράδειγμα, άνθρωποι με ανίατες ασθένειες θεραπεύθηκαν όταν ένιωσαν ότι «είδαν» έναν άγγελο ή άλλη οντότητα. Βέβαια σήμερα τα φαινόμενα αυτά μελετώνται από τη νευροεπιστήμη αλλά και τη νευροθεολογία. Ωστόσο δεν έχουν εξαχθεί ακόμη συγκεκριμένα συμπεράσματα. Άρα, η επιστημονική γνώση έχει όρια, αποδεχόμαστε ότι γνωρίζουμε απειροελάχιστα σε σχέση με αυτά που υπάρχουν στον κόσμο μας, στον εγκέφαλό μας και στο σώμα μας.

Θρησκεία και επιστήμη συνεχώς αλλάζουν και προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα. Αν και έχει περιοριστεί το  συγκρουσιακό κλίμα, απαιτείται εκσυγχρονισμός της θεολογίας και ένα έρεισμα ηθικής στην επιστήμη. Έτσι, δεν μπορεί να υποστηρίζει ένας ιερέας ότι το εμβόλιο είναι του Θεού και άλλος ιερέας ότι είναι του Σατανά. Αυτό γίνεται με βάση τις πεποιθήσεις του καθενός και χωρίς κανένα επιστημονικό υπόβαθρο.

Αλλά και οι επιστήμονες που βρήκαν ευκαιρία να προβάλλουν το αξίωμά τους εμφανιζόμενοι συνεχώς στα παράθυρα των τηλεοπτικών καναλιών, υποστηρίζουν κι αυτοί μόνο τις πεποιθήσεις τους, χωρίς να παρουσιάζουν αντικειμενικά τα επιστημονικά δεδομένα. Μιλούν με απολυτότητα και αλαζονεία, απορρίπτοντας κατηγορηματικά κάθε αντίθετη άποψη ενώ δεν διαθέτουν ακλόνητα στοιχεία. Επιλέγουν να αναφέρουν τις δημοσιεύσεις που συμφωνούν με τα πιστεύω τους και τον ισχύοντα κρατικό μηχανισμό, κάνοντας στην ουσία αυτό για το οποίο κατηγορήθηκε η θρησκεία: οδηγούν τον κόσμο σε σκοταδισμό, διχασμό και δογματισμό!

Όμως ένας επιστήμονας δεν πρέπει να ξεχνά ότι οι επιστημονικές θεωρίες ανατράπηκαν πολλές φορές. Για παράδειγμα, κάποτε η ανθρωπότητα δέχτηκε ότι υπάρχει το σύμπαν που περιέγραψε ο Κοπέρνικος αλλά σήμερα δεχόμαστε πολλά από αυτά που υποστήριξε ο Αϊνστάιν, χωρίς να ξέρουμε για πόσο καιρό ακόμη θα ισχύουν.  Κάποτε γνωρίζαμε μόνο τη νευτώνεια φυσική αλλά αργότερα η κβαντομηχανική ανέτρεψε σχεδόν τα πάντα και δεχτήκαμε αυτό που ήταν αδιανόητο μέχρι τότε, δηλαδή ότι τα σωματίδια συμπεριφέρονται και ως κύματα.

Απολυτοποιώντας την επιστήμη, οδηγούμαστε σε έναν σύγχρονο Μεσαίωνα. Όμως, γνωρίζουμε πως κανένα λογικό σύστημα δεν είναι τέλειο και πάντα υπάρχουν αλήθειες που δεν μπορούν να αποδειχτούν τη δεδομένη στιγμή αλλά με την κατάλληλη τεχνολογία, έρχονται κι αυτές στο φως, δηλαδή αποδεικνύονται πειραματικά. 

Η λέξη επιστήμονας προέρχεται από το ρήμα «επίσταμαι», που σημαίνει γνωρίζω κάτι πολύ καλά. Γι’ αυτό, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι τα άτομα που βγαίνουν στα τηλεοπτικά κανάλια, δεν γνωρίζουν καλά το θέμα, εκθέτουν απλώς τις απόψεις τους και όχι αυτό που ισχύει πραγματικά, αφού το θέμα του εμβολιασμού είναι ακόμη υπό έρευνα και συνεχώς νέα δεδομένα έρχονται στο προσκήνιο από την επιστημονική κοινότητα. Άλλωστε, πολύ πιο επιφανείς και διεθνώς αναγνωρισμένοι επιστήμονες υιοθετούν αντίθετη στάση.  

Η επιστήμη δεν γνωρίζει σύνορα, όπως συμβαίνει με τις θρησκείες. Η επιστήμη αποτελεί μια διεθνή και αποδεκτή από όλους γλώσσα και πρέπει να διαφυλαχτεί το κύρος της. Αυτό που καμία θρησκεία και κανένας πολιτισμός δεν κατάφερε μέχρι τώρα, δηλαδή ο έλεγχος του παγκόσμιου πληθυσμού, έχει επιτευχθεί με τον κορονοϊό και τον υποχρεωτικό, στην ουσία, εμβολιασμό. Όμως, στην παρούσα φάση γίνεται κατάχρηση της επιστήμης, χρησιμοποιείται με απόλυτο τρόπο και μάλιστα μέλη της επιστημονικής κοινότητας πλήττουν τη φερεγγυότητά της, μετατρέποντάς την σε μια αντανάκλαση των αντιθέσεων της κοινωνίας. Η επιστήμη δεν δημιουργεί θεσμούς όπως η Ιερά Εξέταση για την καταστολή κάθε άλλης άποψης. Αντίθετα, η επιστήμη βασίζεται στην ελευθερία έκφρασης και λήψης-μετάδοσης πληροφοριών. Ουδέποτε προσπαθεί να επιβληθεί γιατί οι αλήθειες της βασίζονται σε αποδείξεις, που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Όπως είπε ο Τόμας Χάξλεϋ «όποτε υιοθετείται ένα δόγμα, η επιστήμη αυτοκτονεί».    

 

Ζούμε σε μια διαρκή πλάνη!

 

Η αποπλάνηση αποτελεί κεντρικό θέμα της ανθρώπινης ύπαρξης και όχι μια περιστασιακή εμπειρία, όπως τη βιώνουμε όταν ερωτευόμαστε. Όταν είμαστε παιδιά μας αποπλανούν οι ήχοι, τα χρώματα, τα αρώματα, τίποτα δεν μπορεί να μας κρατήσει την προσοχή για πολύ. Θέλουμε να γνωρίσουμε και να γευτούμε τα πάντα. Όταν φτάνουμε στην εφηβεία μας αποπλανούν ιδέες παντοδυναμίας, νιώθουμε ότι μπορούμε να πραγματοποιήσουμε όλες τις φιλοδοξίες μας, να κατακτήσουμε τον κόσμο ή να δημιουργήσουμε έναν καινούριο ανατρέποντας τις καθεστηκυίες απόψεις. Όταν γινόμαστε ενήλικες μας αποπλανούν οι επιθυμίες, οι εραστές, οι ιδεολογίες, οι θρησκείες, οι ηγέτες και καθετί στο οποίο ενυπάρχει μια υπόνοια ικανοποίησής μας.

Αποπλανώ σημαίνει ότι οδηγώ τον άλλον κάπου παράμερα από εκεί που ξεκίνησε να πάει, τον αποπροσανατολίζω, τον γοητεύω, τον αιχμαλωτίζω με μια δύναμη στην οποία δεν μπορεί να αντισταθεί, τον αποσπώ από το παρόν του και τον μεταφέρω ακόμη και με βίαιο τρόπο σε μια άλλη κατάσταση. Μια τέτοια «παραβίαση» προκαλεί ο έρωτας και όλοι αντιλαμβανόμαστε τη διατάραξη που δημιουργεί στις ισορροπίες μας. Ο πλανευτής μάς εκτρέπει και έχει τη δύναμη να μας πληγώνει, ρίχνοντας βέλη σε κρυφά σημεία, που ούτε φανταζόμασταν πως υπήρχαν μέσα μας. Ξαφνικά ανακαλύπτουμε πως είμαστε αποπλανημένοι, παγιδευμένοι και ίσως λαβωμένοι. Και τότε ξεκινάει μια αναμέτρηση με τα συμπλέγματα του υποσυνείδητου, βιώνουμε έντονες συγκινησιακές εμπειρίες και μια μεταμορφωτική εμπειρία λαμβάνει χώρα.     

Η αποπλάνηση αποτελεί μια κατάσταση που την περιέγραφαν έντονα οι αρχαίοι πρόγονοί μας, η Αφροδίτη αποπλανούσε με την ομορφιά της, ο Δίας με την εξουσία και ο Παν με τον βιασμό, στήνοντας καρτέρι στις νύμφες. Ο Οδυσσέας αποπλανήθηκε από την Κίρκη αλλά αντιστάθηκε στο σαγηνευτικό κάλεσμα των Σειρήνων δεμένος στο κατάρτι, για να μην παραδοθεί στην έλξη τους. Με βάση την σημερινή κοσμοθεωρία μας, που είναι η χριστιανική θρησκεία, το πεπρωμένο ολόκληρης της ανθρωπότητας καθορίστηκε από μια διπλή αποπλάνηση. Ο Σατανάς αποπλάνησε την Εύα κι εκείνη τον Αδάμ. Έκτοτε, όλοι ζούμε σε μια πλάνη, σε αυταπάτες και ψευδαισθήσεις. Η αντίληψη, ο νους, τα αισθητήρια όργανα μας εξαπατούν για το τι είναι καλό ή κακό, αλήθεια ή ψέμα, άμωμο ή μιαρό.

Είναι γεγονός ότι σε κάποιες φάσεις της ζωής μας όλοι μπαίνουμε σε μια πλάνη, κυριευόμαστε από τρελές ιδέες που τις κυνηγάμε πεισματικά, πλημμυρίζουμε από συναισθήματα και φαντασιώσεις ή παραδινόμαστε σε ένστικτα αποχαλινωμένα, απελευθερωμένα από τον έλεγχο της λογικής. Συνήθως αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό είναι «λάθος», «κακό» ή «αμαρτία», όταν υποστούμε κάποια βλάβη ή νιώσουμε οδύνη. Βέβαια κάποιοι προτιμούν να ζουν σε πλάνη γιατί φέρνει ευτυχία ή αποτελεί το ηρεμιστικό του ταραγμένου νου τους. Το σύνθημά τους είναι «γουστάρω να ζω με αυταπάτες», όπως αναφέρεται σε  γνωστό ελληνικό τραγούδι. Για παράδειγμα, το παιδί που ζει με την ιδέα ότι υπάρχει Άγιος Βασίλης ή η γυναίκα που πιστεύει ότι ο σύζυγος είναι πιστός, ζουν σε πλάνη αλλά δεν ψάχνουν να δουν αν ισχύει, γιατί νιώθουν γαλήνια και όμορφα.

Οι πλάνες και οι αυταπάτες είναι πολύ ισχυρές, όσο και να πιέσεις τον άλλο να δει τα πράγματα αλλιώς, συνήθως δεν θα έχει αποτέλεσμα. Ο καθένας πρέπει να κατανοήσει μόνος του ότι έχει παραπλανηθεί με κάποιον τρόπο, ώστε να επιλέξει τη δική του ατραπό που τον οδηγεί στον προσωπικό του προορισμό. Βέβαια, για να γίνει αυτό, πρέπει πρώτα να καταλάβει κανείς ότι στο σύμπαν μας τα πάντα μπορούν να αναλυθούν και να ερμηνευτούν με διάφορους τρόπους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Σατανάς που η χριστιανική θρησκεία θεωρεί ότι είναι ο μέγας αποπλανών αλλά η περσική παράδοση τον παρουσιάζει ως ένθερμο λάτρη του θεού. Σύμφωνα με αυτόν τον μύθο, όταν ο θεός έπλασε τον άνθρωπο διέταξε τους αγγέλους να προσκυνήσουν το ευγενές δημιούργημά του. Ο Εωσφόρος δεν υπάκουσε γιατί ήταν τόση η αγάπη του για το υπέρτατο ον που δεν δεχόταν να προσκυνήσει άλλο ον. Έτσι, εκδιώχθηκε και ρίχτηκε στην κόλαση καταδικασμένος στην αιώνια στέρηση της λατρείας του θεού! 

Φτιάξε μια ασπίδα προστασίας!

 

Οι περισσότεροι νομίζουν ότι οι σκέψεις πετάγονται ξαφνικά στο μυαλό μας χωρίς να τις ελέγχουμε. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι όλα προέρχονται από το υποσυνείδητο, το οποίο εκπαιδεύσαμε οι ίδιοι να λειτουργεί με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Το υποσυνείδητο είναι μια αποθήκη πληροφοριών και σκέψεων που μπορούν να υλοποιηθούν στη ζωή μας ή στο σώμα μας. Έτσι, όταν του στέλνουμε σκέψεις υγείας και δύναμης, το υποσυνείδητο τις υιοθετεί και η ζωτικότητα αντικατοπτρίζεται στο σώμα μας. Αντίθετα, αν του στέλνουμε μηνύματα αρρώστιας, φόβου, αποτυχίας και ανασφάλειας, αυτό θα φροντίσει ώστε να ρυθμιστεί η βιοχημεία του σώματός μας κατά τέτοιο τρόπο ώστε να επαληθευθούν οι σκέψεις μας.

Είναι στο χέρι μας λοιπόν να εκπαιδεύσουμε το μυαλό μας να πειθαρχεί και να κάνει θετικές σκέψεις ώστε να ζούμε με αρμονία και ισορροπία. Ο νους λειτουργεί αδιάκοπα κάνοντας καθημερινά πολλές αρνητικές σκέψεις. Όταν όμως τον απασχολούμε δημιουργικά, δεν έχει περιθώρια να μεγαλοποιεί αυτές τις σκέψεις. Είναι σημαντικό να φτιάξεις μια ασπίδα προστασίας, προφυλάσσοντας τον εαυτό σου από τις δικές σου αρνητικές σκέψεις αλλά και των άλλων.

Το υποσυνείδητο ανταποκρίνεται πολύ καλά στην φαντασία.  Έτσι, όταν σκέφτεσαι κάτι άσχημο, φαντάσου ότι είναι μια φούσκα δίπλα από το κεφάλι σου. Πες «διαλύσου» και οραματίσου ότι η φούσκα σπάει, διαλύεται κι εσύ δεν ξανακάνεις  τέτοιου είδους σκέψεις. Όταν αναγκάζεσαι να συναναστρέφεσαι μίζερους, ενοχλητικούς ή κουτσομπόληδες ανθρώπους, φαντάσου ότι ένα ενεργειακό κέλυφος από λαμπερό φως σε περιβάλλει, το οποίο δεν αφήνει τίποτα άσχημο να εισχωρήσει. Έτσι θα προστατεύεις το υποσυνείδητό σου από άχρηστες πληροφορίες.

Μην ξεχνάς ότι πρέπει να ελέγχεις την κατάστασή σου πολύ συχνά.  Κάθε μία ώρα ρώτα τον εαυτό σου πώς αισθάνεται, παρατήρησε τη στάση σώματος που έχεις και τις γκριμάτσες του προσώπου σου. Νιώθεις ηρεμία ή ένταση; Δώσε μια σφιχτή αγκαλιά στον εαυτό σου και επιβεβαίωσέ τον ότι θα τον φροντίζεις και θα τον στηρίζεις. Αφουγκράσου το παιδί που κουβαλάς μέσα σου και ικανοποίησε τα αιτήματά του ώστε να μπορέσεις να ζήσεις σαν ενήλικας. 

Καλό φθινόπωρο!