Έρωτας και Ψυχή

Έρωτας και Ψυχή

Οι αρχαίοι Έλληνες συνειδητοποιώντας τη δύναμη του έρωτα τον έκαναν θεό. Μάλιστα είναι τόση η δύναμή του που ακόμη και ο ίδιος ο έρωτας δεν γλίτωσε από τα βέλη του. Υπάρχει ένας μύθος που λέει ότι ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα την Ψυχή μια πανέμορφη θνητή. Αυτός ο μύθος υποδηλώνει ότι ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα που παρασύρει….ανεξέλεγκτο, απρόβλεπτο και συχνά επικίνδυνο.

Η Ψυχή ήταν τόσο όμορφη που κανείς δεν τολμούσε να την παντρευτεί. Η Αφροδίτη ζήλεψε και διέταξε τον Έρωτα να την κάνει να ερωτευτεί τον πιο άσχημο άντρα του κόσμου. Βλέποντάς την όμως τρυπήθηκε ο ίδιος από τα βέλη του και την πήρε στο παλάτι του όπου αόρατοι υπηρέτες ικανοποιούσαν κάθε επιθυμία της. Τις νύχτες πλάγιαζε μαζί της ως μυστηριώδης αόρατος εραστής και της ζήτησε να μην προσπαθήσει να ανακαλύψει την ταυτότητά του. 

Έτσι περνούσε ο καιρός για την Ψυχή, ολομόναχη τη μέρα ενώ το βράδυ πλάγιαζε με έναν άντρα που δεν μπορούσε να αντικρύσει το πρόσωπό του. Κάποια στιγμή που την επισκέφτηκαν οι αδερφές της την έπεισαν να ανάψει ένα λυχνάρι όταν έρθει ο σύντροφός της για να δει το πρόσωπό του. Της έδωσαν κι ένα μαχαίρι σε περίπτωση που θα βρισκόταν σε κίνδυνο. 

Έτσι και έκανε μόλις αποκοιμήθηκε ο άντρας της. Κάτω από το φως του λυχναριού η Ψυχή έμεινε να κοιτά σαστισμένη, μπροστά της ήταν ο θεός Έρωτας, πιο όμορφος από όσο ήταν δυνατό να φανταστεί. Δίπλα του το τόξο, η φαρέτρα και τα βέλη. Ταραγμένη, έκανε μια απότομη κίνηση και έσταξε καυτό λάδι στον ώμο του Έρωτα. Εκείνος ξύπνησε με πόνο και έφυγε μακριά.  

Από εκείνη τη στιγμή ο μόνος σκοπός της Ψυχής ήταν να ξαναβρεί τη χαμένη ευτυχία. Πέρασε πολλές δοκιμασίες και βάσανα, μέχρι και στον Κάτω Κόσμο έφτασε για χάρη του Έρωτα ο οποίος δεν την ξέχασε ποτέ, μετάνιωσε για τη σκληρή συμπεριφορά του,  την αποδέσμευσε από τα δεσμά του θανάτου και η Ψυχή έγινε τελικά αθάνατη και επίσημα σύζυγός του. Ο καρπός της αγάπης τους ήταν ένα παιδί που το ονόμασαν Ηδονή.

Η δύναμη της "αδυναμίας"

Η δύναμη της "αδυναμίας"

Αν θέλετε  να σαγηνεύσετε κάποιον θα πρέπει να αγγίξετε το υποσυνείδητό του, τις καταπιεσμένες επιθυμίες του που κραυγάζουν για απελευθέρωση. Άντρες και γυναίκες έλκονται από το απαγορευμένο και το επικίνδυνο, από αυτό το είδος της αισθησιακής απόλαυσης όπου υπάρχει μόνο η στιγμή, ενώ το παρελθόν και το μέλλον χάνουν τη σημασία τους.

Αφεθείτε λοιπόν στη στιγμή και δείξτε ότι είστε ανήμποροι να συγκρατηθείτε, ότι υπάρχετε μόνο για εκείνον. Πρόκειται για μια "αδυναμία" που απολαμβάνει ο άλλος και ικανοποιεί το εγώ του. 

Για παράδειγμα ο κόμης Ρότσεστερ (Αγγλία, 17ος αι) απήγαγε την Ελίζαμπεθ Μάλετ, μια από τις πιο περιζήτητες κυρίες της αυλής. Τιμωρήθηκε γι' αυτή την πράξη αλλά αργότερα η Ελίζαμπεθ τον επέλεξε για σύζυγό της, παρόλο που τη φλέρταραν όλοι οι πλούσιοι εργένηδες της χώρας.

 Επιδεικνύοντας τον τεράστιο πόθο του, έστω και με θρασύτητα, άγγιξε την καρδιά της και ξεχώρισε από το πλήθος των ενδιαφερομένων.  

Ηδονή και σαγήνη

Ηδονή και σαγήνη

"...οι γυναίκες διαισθάνθηκαν ότι εφόσον είναι πιο αδύναμες από τους άνδρες, η μόνη τους καταφυγή ήταν να σαγηνεύουν. Κατανοούσαν ότι αν αυτές εξαρτώνταν από τους άνδρες μέσω της βίας, οι άνδρες μπορούσαν να εξαρτώνται από αυτές μέσω της ηδονής...κατάλαβαν ότι ή ηδονή ήταν πάντα κατώτερη από την ιδέα που σχημάτιζε κανείς γι' αυτήν και ότι η φαντασία πήγαινε μακρύτερα από τη φύση. Έτσι, έμαθαν πρώτα να καλύπτουν τις χάρες τους, ώστε να ξυπνούν την περιέργεια, εξάσκησαν τη δύσκολη τέχνη να αρνούνται ακόμη κι όταν επιθυμούν να συναινέσουν. Από εκείνη τη στιγμή ήξεραν πώς να βάζουν φωτιά στη φαντασία των ανδρών, ήξεραν πώς να ξυπνούν και να κατευθύνουν επιθυμίες κατά τη βούλησή τους..."

(Περί γυναικείας εκπαιδεύσεως, Σοντερλό ντε Λακλό) 

Ο πρωινός αποχωρισμός

Ο πρωινός αποχωρισμός

"Ο καλός εραστής θα συμπεριφερθεί τόσο κομψά την αυγή όσο και οποιαδήποτε άλλη στιγμή. Αφήνει το κρεβάτι με μια όψη δυσαρέσκειας στο πρόσωπό του. Αναστενάζει βαθιά σα να λέει ότι η νύχτα δεν ήταν αρκετά μακριά και ότι πονάει που φεύγει. Μόλις σηκωθεί δεν παίρνει αμέσως το παντελόνι του. Αντίθετα πλησιάζει τη γυναίκα και ψιθυρίζει ό,τι έμεινε ανείπωτο την προηγούμενη νύχτα. Ακόμη κι όταν έχει ντυθεί, αργοπορεί και πάλι, υποκρινόμενος αορίστως ότι δένει τη ζώνη του.Έτσι, για τη γυναίκα αυτή η στιγμή του χωρισμού θα είναι μια χαριτωμένη ανάμνηση για όλη τη μέρα.

Πράγματι, η προσκόλληση μιας γυναίκας σε έναν άνδρα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την κομψότητα της αναχώρησής του. Όταν πετάγεται από το κρεβάτι, κυκλοφορεί αναστατωμένος στο δωμάτιο, δένει σφιχτά τη ζώνη του παντελονιού του και χώνει γρήγορα τα υπάρχοντά του μέσα στην τσέπη του αρχίζει κανείς πραγματικά να τον μισεί".

(Το βιβλίο του μαξιλαριού, Sei Shonagon, κυρία των τιμών στην αυτοκρατορική αυλή της Ιαπωνίας, 10ος αι μ.Χ.)